📄 rs.html
字号:
termine notre exemple.</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in; page-break-before: always"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=6><B>3.<U>Technique de codage</U></B></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> Considéronsun code de Reed-Solomon avec ses symboles dans GF(2</FONT><SUP>k</SUP><FONT SIZE=4>),où k est le nombre de bits par symbole. Soit </FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>i(x) =c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>m-1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>m-1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ ... + c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>0</SUB></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>lepolynôme d’information, et soit</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>p(x) =c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>2t-1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t-1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ ... + c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>0</SUB></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>lepolynôme de contrôle, le code de Reed-Solomon sous saforme polynômiale sera alors</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>c(x) =i(x) . x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + p(x)= c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>n-1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>n-1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ ... + c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1</SUB> </FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>0</SUB></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>avec c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>i</SUB></FONT><FONT SIZE=4>appartenant à GF(2</FONT><SUP>k</SUP><FONT SIZE=4>) pour i =0,..,n-1.</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>Unvecteur à n symboles, (c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>n-1</SUB></FONT><FONT SIZE=4>,..., c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1</SUB></FONT><FONT SIZE=4>, c</FONT><FONT SIZE=2><SUB>0</SUB></FONT><FONT SIZE=4>)est un code de Reed-Solomon si et seulement si son polynômecorrespondant c(x) est un multiple du polynôme générateurg(x). La méthode courante pour construire un tel polynôme,est de diviser i(x) . x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t </SUP></FONT><FONT SIZE=4>parg(x) et d’additionner le reste à c(x). En effet,</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>i(x) .x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> = q(x) . g(x)+ r(x)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>oùr(x) est le reste de la division de i(x) par g(x),</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>c(x) =i(x) . x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + p(x)= q(x) . g(x) + r(x) + p(x) = q(x) . g(x)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>pourque c(x) soit un multiple de g(x), soit c(x) = q(x) . g(x), il fautque p(x) = r(x). Comme on travaille toujours sur des corps decaractéristique 2, l’opération de soustractionsera toujours égale à l’opérationd’addition, soit de manière algébrique -1 = +1.</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in; page-break-before: always"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>Celanous donne une méthode pour construire le polynôme decontrôle, il suffit de prendre le reste de la division dupolynôme i(x) . x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4>par g(x).</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>Il nousreste encore à construire le polynôme générateurg(x). Il est définit de la manière suivante :</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT SIZE=4><FONT FACE="Arial">g(x) =(x + </FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT><FONT FACE="Arial">)(x +</FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>2</SUP><FONT SIZE=4>)...(x+ </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>2t</SUP><FONT SIZE=4>)= x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + g</FONT><FONT SIZE=2><SUB>2t-1</SUB></FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t-1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ ... + g</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1 </SUB></FONT><FONT SIZE=4>. x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ g</FONT><FONT SIZE=2><SUB>0</SUB></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>oùles coefficients g</FONT><SUB>i</SUB><FONT SIZE=4> appartiennent àGF(2</FONT><SUP>k</SUP><FONT SIZE=4>), et </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT><FONT FACE="Arial">est un élément primitif de GF(2</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>k</SUP><FONT SIZE=4>).</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in; page-break-before: always"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=6><B>3.1<U>Exemple de codage</U></B></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> Soitle code RS(4,3), avec n = 15, et soit un polynôme P(x)irréductible sur F2, avec P(x) = x</FONT><SUP>4</SUP><FONT SIZE=4>+ x</FONT><SUP>3</SUP><FONT SIZE=4> + 1. Soit </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT><FONT FACE="Arial">une racine de P(x), qui est également un élémentprimitif, et sera utilisé pour construire GF(16). La baseutilisée sera alors {</FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>3</SUP><FONT SIZE=4>,</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>2</SUP><FONT SIZE=4>,</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT><FONT FACE="Arial">,1}= {8,4,2,1}, il y aura donc 16 symboles, qui vont de 0 à 15.Maintenant, on désire coder les 9 symboles d’informationssuivants :</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>i = [9,8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1] (matrice 1 x 9) </FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>soitsous forme polynômiale :</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>i(x) =9x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>8</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 8x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>7</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 7x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>6</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 6x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>5</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 5x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>4</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 4x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>3</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 3x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 2x + 1</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>g(x) = (x+ 2)(x + 4)(x + 8)(x + 9)(x + 11)(x + 15)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> = x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>6</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 3x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>5</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>4</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 4x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>3</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 7x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 13x + 15</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>c(x) = q(x). g(x)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> = (9x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>8</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 10x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>7</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 9x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>6</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>5</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>4</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 12x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>3</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 3x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 11x + 4) . g(x)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> = i(x). x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + r(x) </FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> = i(x). x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 6x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>5</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 15x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>4</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 15x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>3</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ 15x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2</SUP></FONT><FONT SIZE=4> + 11x + 14</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in; page-break-before: always"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=6><B>4.<U>Technique de décodage</U></B></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4> Considéronsun code de Reed-Solomon c(x) correspondant au code transmis, et soitd(x) le code que l’on reçoit. Le code d’erreur estdéfinit par</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>e(x) =d(x) - c(x) = d(x) + c(x)</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>car -et + sont équivalent dans GF(2</FONT><SUP>k</SUP><FONT SIZE=4>).</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>Lapremière opération a faire, est de calculer lessyndromes, qui sont définis de la manière suivante :</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT SIZE=4><FONT FACE="Arial">S<SUB>i</SUB>= e(</FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)= d(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)+ c(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)= d(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>) avec i = 1, ..., 2t</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT SIZE=4><FONT FACE="Arial">carc(</FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)= q(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>). g(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)= 0 puisque g(</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>)= 0 pour i = 1, ..., 2t par définition de g(x). Le syndromesous forme polynômiale sera</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>s(x) =</FONT><FONT SIZE=4>S</FONT><FONT SIZE=2><SUB>2t . </SUB></FONT><FONT SIZE=4>x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2t-1</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ ... + S</FONT><FONT SIZE=2><SUB>3 . </SUB></FONT><FONT SIZE=4>x</FONT><FONT SIZE=2><SUP>2</SUP></FONT><FONT SIZE=4>+ S</FONT><FONT SIZE=2><SUB>2 </SUB></FONT><FONT SIZE=4>. x + S</FONT><FONT SIZE=2><SUB>1</SUB></FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT FACE="Arial"><FONT SIZE=4>Soit Ml’ensemble des positions d’erreurs, on définit lepolynôme de localisation (locator polynomial) par</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT SIZE=4><FONT FACE="Arial">l(x) =(1 - </FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>p1</SUP><FONT SIZE=4>.x)(1- </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>p2</SUP><FONT SIZE=4>.x)... (1 - </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>pj</SUP><FONT SIZE=4>.x) avec p1, ..., pj dans M</FONT></FONT></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><BR></P><P STYLE="margin-bottom: 0in"><FONT SIZE=4><FONT FACE="Arial">Si b =</FONT><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>i</SUP><FONT SIZE=4>est une racine de l(x), donc l(b) = 0, on aura alors un des monômequi s’annule, soit (1 - </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>p</SUP><FONT SIZE=4>.b)= 0. Ce qui nous donne la relation suivante b = </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>-p</SUP><FONT SIZE=4>= </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>q-1</SUP><FONT SIZE=4>.</FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>-p</SUP><FONT SIZE=4>= </FONT></FONT><FONT SIZE=4><FONT FACE="Symbol">a</FONT></FONT><FONT FACE="Arial"><SUP>q-p-1</SUP>
⌨️ 快捷键说明
复制代码
Ctrl + C
搜索代码
Ctrl + F
全屏模式
F11
切换主题
Ctrl + Shift + D
显示快捷键
?
增大字号
Ctrl + =
减小字号
Ctrl + -